Artikelen

In de praktijk hebben wij regelmatig te maken met gemandateerde partijen welke namens de Gemeente opdracht hebben om te adviseren in een urgentie aanvraag. Deze partijen doen een onderzoek en adviseren de Gemeente bij het nemen van een beslissing, welke de Gemeente in de meeste gevallen ook ter harte neemt en het verhaal welke is aangeleverd door cliënt (volledig of gedeeltelijk) weglaat bij het nemen van een beslissing. Ook bij de aanvraag van Petra hebben wij moeten wachten op een advies van het wijkteam, na veel wachten, bellen en mailen kwam dat advies er: negatief.

Voor onze juristen kwam deze beslissing onverwacht, temeer omdat er nog geen volledige aanvraag (lees: dossier) was aangeleverd door ons. Hoe kon een wijkteam, bestaande uit een team van vrijwilligers, zonder enige kennis van de kunst der geneeskunde, een negatief advies uitbrengen in een aanvraag voor mantelzorg? Deze vraag heeft de jurist flink bezig gehouden en zijn wij in contact getreden met de Gemeente en het wijkteam. Het advies stond vast, en daarom heeft de jurist bezwaar gemaakt tegen dit advies. Wij hebben een contra-advies laten uitbrengen door een arts, deze heeft bevestigd dat gezien het medisch dossier van cliënte een mantelzorger nodig is om de kwaliteit van het leven te waarborgen. Dit advies staat haaks op het advies van het wijkteam, nu is de vraag welke beslissing de Gemeente neemt.

Het proces
Zodra wij een dossier opstellen, kijken wij altijd naar de slagingskansen. In het geval van cliënte Petra zagen wij een noodzaak voor mantelzorg, simpelweg omdat cliënte (bijna) niet meer in staat is om voor haarzelf te zorgen en zij zonder de juiste begeleiding en ondersteuning zal uitglijden in de maatschappij. Het doen van dagelijkse zaken, zoals schoonmaken, koken en het doen van boodschappen zijn onmogelijk voor Petra. Wij hebben dit in het dossier aangegeven en een verwijzing gemaakt naar de Memorie van Toelichting (MvT) van de Huisvestingswet, waarin de gronden zijn omschreven. Cliënte voldoet aan deze eisen, maar waar is een aanvullend onderzoek van het wijkteam voor nodig? Wat ook vreemd was is dat het wijkteam geen contact heeft opgenomen met de huisarts of de jurist van cliënte en de onderzoeksresultaten niet heeft besproken met ons. Hierdoor hebben wij het onderzoek betwist en aangegeven dat wij deze niet accepteren. De Gemeente heeft aangegeven erg veel waarde te hechten aan het advies van het wijkteam, maar onze argumenten en het contra-onderzoek in overweging te zullen nemen.

Beslissing
Op 26 juni 2020 kregen wij een brief met daarin de beslissing, de urgentie is toegekend!
De Gemeente heeft het advies van het wijkteam (sociaal team) niet gevolgd en heeft toch besloten om mee te gaan in ons advies.

Procesjurist
Benjamin Jozef Aras

Sabrina is een alleenstaande werkende moeder met twee minderjarige kinderen. Cliënt heeft een relatie (zeven jaren) achter de rug waarin ernstige problemen zijn ontstaan. Aan het einde van de relatie kreeg cliënt een deurwaarder aan de deur met de mededeling dat de ex partner (toen nog partner) al een half jaar de hypotheek niet had betaald. Cliënt wist hier niets van omdat de woning van de (ex)partner was, cliënt heeft er alles aan gedaan om een executieverkoop te voorkomen, dit was gelukt maar de hypotheekverstrekker stond erop dat de woning verkocht moest worden. Hiertegen had cliënt weinig in te brengen. Zij kon geen aanspraak maken op de woning omdat de woning op naam stond van haar (ex)partner en juridisch gezien kan zij dus niets opeisen. Na de gedwongen verkoop van de woning stond cliënt met twee minderjarige kinderen op straat en is de (ex)partner naar zijn ouders verhuisd.

Cliënt heeft alles geprobeerd om een woning te vinden het enige wat cliënt kon vinden was een tijdelijke huurwoning met een huur van duizend euro per maand (!), uit nood heeft cliënt deze woning aangenomen zodat de kinderen niet op straat belanden. De woning is verkocht en cliënt moet met de kinderen de woning verlaten en staat met de kinderen op straat. Cliënt heeft niet de financiële middelen om in de vrije sector of particulier te huren en is dus afhankelijk van de sociale huursector. Cliënt maakt zich ernstige zorgen om met twee minderjarige kinderen, waarvan de oudste zoon is gediagnosticeerd met ADD en Dyslexie met leerproblemen. Door deze onzekere omstandigheden gaat het niet goed met hem de kinderen hebben behoefte aan stabiliteit.

Met bovenstaand verhaal heeft client zich gewend tot de woonvereniging Woonpalet. Hier heeft zij geen hulp gekregen, de receptioniste heeft aangegeven dat zij geen recht heeft op een urgentieverklaring en dat een aanvraag zinloos zal zijn. Ook heeft de receptioniste client afgeraden om zaken te doen met MijnUrgentie. Dit advies horen wij uiteraard wel vaker van woonverenigingen en zelfs gemeenten. Cliënt heeft op 19 mei 2020 contact met ons opgenomen met bovenstaand verhaal. Vol bevreemding heb ik contact opgenomen met Woonpalet, welke aangeven dat zij cliënten enkel het ‘advies’ geven om de aanvraag niet via ons te doen, duidelijke argumenten konden zij niet geven. Ik heb het dossier aangenomen en heb mij in de zaak gestort.

Het proces
Wat ons allereerst opviel is dat de woonvereniging aangeeft geen bestuursorgaan te zijn, waardoor het Bestuursrecht niet van toepassing kan zijn op de beslissing dat zij nemen. Ook dit kreeg ik te horen door een niet-juridisch opgeleide medewerker, met respect, maar toch wel vreemd dat er beslissingen worden genomen over rechten van een cliënt, welke wordt gebaseerd op wet- en regelgeving zoals vastgesteld in de Huisvestingswet (of Huisvestingsverordening) door een medewerker welke geen kennis heeft van de correcte toepassing van deze wet. Hierover heb ik mij beklaagd en een aanvraag ingediend. Wij hebben een beroep op artikel 8 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) en in dat kader gesteld dat zij als ouder(s) van één of meerdere jonge kinderen tot de categorie kwetsbare personen behoort die in het bijzonder recht hebben op bescherming van het gezins- en privéleven. Hiertoe heeft de gemeente een positieve verplichting jegens cliënt door haar te voorzien van woonruimte. Tot slot heb ik een beroep gedaan op de Hardheidsclausule zoals opgenomen in de wetgeving.

De reactie van de woonvereniging was positief. Zij hebben aangegeven zich te zullen verdiepen in de Memorie van Toelichting (MvT) op de wetgeving en hebben de jurisprudentie zoals door mij aangeleverd tot zich genomen. Het proces verliep soepel en het contact was goed, dit temeer dankzij onze inzet en herhaaldelijke herinneringen. Wij hebben een juridisch correct, volledig dossier aangeleverd en deze is in behandeling genomen door Woonpalet.

Beslissing
Op 13 juli 2020 kregen wij een brief met daarin de beslissing, de urgentie is toegekend!
Sabrina krijgt een woning aangeboden van Woonpalet.

Procesjurist
Benjamin Jozef Aras

Erwin woont al zesentwintig jaar samen met zijn partner Sabrina, zij hebben een een notarieel samenlevingscontract, zij hebben samen geen kinderen. Hier hebben zij bewust voor gekozen. Erwin heeft een instabiele gezondheid, Sabrina doet al jaren de verzorging van Erwin. De relatie tussen de twee is uitstekend, totdat Sabrina verliefd wordt op haar buurman. De liefde ontwikkeld zich snel en binnen een aantal weken besluit zij om de relatie te beëindigen en samen verder te gaan met haar buurman.

Erwin heeft zich op 20 december 2019 aangemeld bij MijnUrgentie met de vraag of wij de aanvraag namens hem willen indienen bij zijn gemeente. Hij is eerder bij het sociaal wijkteam geweest, de woningbouw bezocht en ook een advocaat benaderd. Allen hebben aangegeven dat de zaak weinig kans van slagen heeft, Erwin heeft geen kinderen en kan op kamers wonen was de eerste reactie. Dit is in geval van Erwin geen optie, hij heeft een auto-immuunziekte en daardoor is Erwin gevoelig voor prikkels uit zijn omgeving. Sabrina zal de woning houden, zo heeft zij besloten en heeft Erwin tot november 2020 de tijd gegeven om een woning te zoeken. Erwin heeft jarenlang gewerkt als timmerman, maar de relatiebreuk is hard aangekomen en daardoor is Erwin gestopt met werken. Erwin zat met zijn rug tegen de muur.

Het proces
Na Erwin uitgebreid te hebben gesproken heb ik de zaak aangenomen. Erwin heeft tijdens het proces alles aangeleverd zoals ik nodig had, de huisarts van Erwin heeft een sterk stuk geschreven waar de ziekte van Erwin uitgebreid is besproken, een citaat uit deze verklaring is: ‘Patiënt is een kwetsbare man, dakloos raken zou de gezondheid van patiënt dermate slecht beïnvloeden waardoor het ziektebeeld en de gevolgen ernstig zullen toenemen. Van mij het dringende advies om deze kwetsbare persoon te voorzien van een woning’.

Ik heb de verklaring, als ondersteuning voor mijn aanvraag, samen met jurisprudentie verzonden naar de gemeente Nieuwegein. In de aanvraag is de situatie van Erwin uitgebreid besproken, de noodzaak om deze kwetsbare man te voorzien van een woning is uiteengezet en ook de financiën van Erwin kwamen aan bod. Erwin heeft weliswaar momenteel geen baan en inkomen, maar dat is direct te herleiden uit de situatie waarin Erwin zich bevindt, wat zeker meegewogen mag worden is dat Erwin geen schulden heeft en hard op zoek is naar een baan. De verklaring van de huisarts gaf uiteindelijk de doorslag.

Beslissing
Op 12 mei 2020 kregen wij een brief met daarin de beslissing, de urgentie is toegekend!
Erwin krijgt een eigen woning in Nieuwegein, waar hij tot rust kan komen en weer werken aan zichzelf en zijn toekomst.

Procesjurist
Benjamin Jozef Aras

Hadia is van Afghaanse afkomst, zij is een jonge moeder welke twee jaar terug is gaan samenwonen met haar – eveneens – Afghaanse vriend. Hij komt uit Afghanistan en kan zich naar moeilijk aanpassen aan de Nederlandse normen. Het is een doorn in het oog dat Hadia studeren wil, een baan heeft en als zelfstandige vrouw leeft in de Nederlandse maatschappij. De familie van Hadia heeft de relatie afgeraden, haar vader heeft ze geen contact meer mee en haar broer wil haar ook niet meer spreken. Hadia was smoorverliefd, want het was een prachtige man, maar éénmaal in hetzelfde huis, viel de realiteit toch tegen.

Er kwamen steeds meer beperkingen en deze werden opgelegd met huiselijk geweld. Hadia is in de tussentijd zwanger geraakt en is inmiddels moeder van een minderjarig kind. Hadia maakt zich zorgen om haar man welke iedere dag steeds meer controle opeist. Hij werkt niet, draagt niet bij aan het huis en is onzeker. Dit gevoel van mislukking ageert hij af op Hadia. De financiële situatie van het gezin verslechtert wanneer hij steeds meer geld stuurt naar zijn familie in Afghanistan. Het rondkomen wordt moeilijk, er bouwen zich schulden op en Hadia staat er alleen voor. De geweldsuitbarstingen worden steeds meer en heftiger, Hadia belandt in het ziekenhuis en heeft een doktersverklaring. Het advies om aangifte te doen slaat ze af, ze wil hem geen problemen bezorgen. Wel heeft Hadia haar huisarts ingelicht, welke haar doorverwijst naar ons kantoor.

Op 12 februari 2020 heeft Hadia zich bij ons aangemeld. Zij heeft een aanmelding gedaan vanaf de website voor een woonurgentie in de gemeente Amsterdam. Zij is inmiddels ingetrokken bij haar vriendin in Amsterdam en kan hier tijdelijk verblijven. Zij is door de woningbouwvereniging in Lelystad, waar zij geboren is en haar netwerk woont afgewezen omdat ze inmiddels buiten de gemeente is gaan wonen. Ook de gemeente Amsterdam neemt de aanvraag voor een urgentie niet in behandeling, want ze woont er nog geen twee jaren.
Hierdoor staat Hadia ‘met haar rug tegen de muur’.

Het proces
Wij hebben de zaak aangenomen en hebben twee aanvragen ingediend. De eerste hebben wij gedaan in de gemeente Amsterdam en de tweede bij de woningbouwvereniging in Lelystad. Hierin hebben wij haar situatie omschreven en een bijzonder beroep op de hardheidsclausule gedaan. Het gaat in dit geval om een alleenstaande moeder, zonder netwerk welke voor een adequate opvang kan zorgen en een minderjarig kind van twee maanden oud. Zij staat letterlijk op staat en kan niet terug naar haar (ex)partner, welke woedend is dat zij hem heeft verlaten. De veiligheid van Hadia in het algemeen, maar haar dochter in het bijzonder staat in het geding. Dit argument hebben wij aangevoerd bij de gemeenten. Hierbij is het belangrijk om de juridische argumentatie strak te houden en te verwijzen naar de wetselementen. Hierbij is ook jurisprudentie erg belangrijk.

Ook in het dossier van Hadia merken wij dat de huisvestingsverordening welke door de gemeente is opgesteld ter aanvulling van de Huisvestingswet vaak tegenstrijdig zijn. Wij hebben de woonvereiste van twee jaren daarom aangevochten en de bedoeling van deze wet uitgelegd. Het moge duidelijk zijn dat de Huisvestingswet in dergelijke zaken de basis is voor een verordening en een gemeente of woningbouw de aanvragen aan deze wetten moet toetsen. Het is aan de toetsingscommissie om de aanvraag te beoordelen en wij zorgen voor een volledig dossier met de nadruk op de juiste zaken. De gemeente Amsterdam heeft de aanvraag – naar verwachting – snel afgewezen. In de zaak van Hadia was deze afwijzing erg waardevol.
Wij hebben ook deze afwijzing gebruikt in de aanvraag bij de gemeente Lelystad.

Beslissing
Op 27 mei 2020 kregen wij een brief met daarin de beslissing, de urgentie is toegekend!
Hadia krijgt een eigen woning, met drie kamers in Boswijk of Waterwijk in Lelystad. Dit is dichtbij haar netwerk. Wij hebben inmiddels mogen vernemen dat ook de relatie met haar familie weer enigszins aan het normaliseren is. Wij wensen Hadia het beste toe in haar nieuwe woning.

Procesjurist
Emir Arazov

Lakeisha is niet meer veilig in haar huidige woning, daarom heeft zij meerdere keren hulp gezocht bij de woningbouw en een aanvraag ingediend bij het SUWR voor een woonurgentie, maar deze is helaas afgewezen omdat haar woonsituatie niet ‘urgent’ genoeg is. Wij hebben de aanvraag opnieuw ingediend en hebben een voorrangsverklaring gekregen zodat Lakeisha snel kan verhuizen en een ‘explosieve’ relatie kan verbreken.

Wij hebben het dossier ingediend bij Woonbron in Rotterdam, zij hebben het doorgestuurd naar het SUWR, welke uiteindelijk de beslissingen neemt inzake het verlenen van voorrang aan woningzoekenden. In het dossier hebben wij de ernst van de kwestie goed beschreven en een juridische onderbouwing gemaakt. Veel van onze cliënten zijn niet juridisch-onderlegd en hebben er moeite mee om hun verhaal op papier te zetten, hierdoor bestaat de kans dat bepaalde aspecten niet voldoende zijn belicht en daardoor kansen worden misgelopen. Wij hebben dit probleem ook gemerkt in het dossier van Lakeisha en hebben daarom het dossier zorgvuldig opgesteld en ingediend.

De exacte toedracht van de situatie is dat Lakeisha slachtoffer is van fysiek geweld in haar huidige relatie, maar de woning niet kan verlaten omdat zij geen netwerk heeft welke haar opvang kan bieden. Wij hebben daarom een urgentie aangevraagd op grond van geweld- en bedreiging.

Op 13 februari 2020 kregen wij een brief met daarin de beslissing, de urgentie in Rotterdam is toegekend!
Wij wensen Lakeisha nog veel woongenot in haar nieuwe woning! Wij hebben de toekenningsbrief gedeeld onderaan dit artikel, de achternaam en andere persoonlijke gegevens hebben wij onleesbaar gemaakt voor de privacy van Lakeisha.

Saskia dreigt dakloos te raken met twee jonge (schoolgaande) kinderen. Zij heeft tijdelijk onderdak gevonden in een bungalow, heeft zij recht op urgentie?

Saskia is moeder van twee jonge kinderen, zij heeft een ‘explosieve’ relatie achter de rug en heeft besloten om de relatie te verbreken. Dit was beter voor haarzelf, maar ook voor de veiligheid van de kinderen. Cliënt is meermaals slachtoffer van geweld, hiervan heeft zij geen aangifte gedaan en daardoor heeft de gemeente geweigerd om haar aanvraag in behandeling te nemen. Er is volgens de gemeente ‘geen acute dreiging’ als er geen aangifte is gedaan.

Wij hebben gebeld met Saskia, in dit gesprek heeft zij ons uitgelegd dat zij geen aangifte durft te doen. Ze is inwonend bij haar (inmiddels ex) partner en is volledig afhankelijk van zijn inkomen, zelf heeft Saskia geen baan en geen netwerk dat haar kan opvangen. Wij begrepen Saskia hierin, want als zij aangifte doet tegen haar partner, dan wordt hij gearresteerd en verblijft hij één nacht in een politiecel, wat zou er de volgende dag gebeuren? Saskia vreest het ergste.

Onze jurist heeft Saskia geadviseerd om geen aangifte te doen, maar wel een optie te vinden om hem te verlaten. De gemeente heeft eenmaal een zorgplicht en zal een oplossing moeten vinden met twee minderjarige dakloze kinderen. Saskia heeft een vakantiewoning gevonden en is daar ingetrokken, wij hebben daarna de aanvraag gedaan. De aanvraag in de gemeente Almere verloopt via Het Vierde Huis. Wij hebben het dossier opgesteld, de juridische aspecten benadrukt en een onderbouwing van de situatie gegeven. Wij hebben onze zorgen geuit en de toetsingscommissie verzocht om een oplossing te bieden voor Saskia en haar kinderen. Zij waren immers dakloos en de gemeente heeft positieve verplichtingen tegenover deze alleenstaande moeder, zo staat het immers omschreven in jurisprudentie. Wij hebben daar een beroep op gedaan.

Op 7 november 2019 kregen wij een brief met daarin de beslissing, de urgentie is toegekend en Saskia mag gedurende 6 maanden met voorrang reageren op een etagewoning. Saskia heeft inmiddels een baan en woont in haar nieuwe woning met haar kinderen. Wij wensen Saskia nog veel woongenot in haar nieuwe woning! Wij hebben de toekenningsbrief gedeeld onderaan dit artikel, de achternaam en andere persoonlijke gegevens hebben wij onleesbaar gemaakt voor de privacy van Saskia.

Femke gaat scheiden, zij kan de echtelijke woning niet betalen. Wat hebben wij voor haar betekend?

Cliënt, hierna te noemen Femke is een jongvolwassen vrouw met twee jonge kinderen. Zij heeft inkomen uit loondienst, maar niet voldoende om de woonlasten van de huidige woning te kunnen dragen. Zij heeft een ‘explosieve’ relatie achter de rug en heeft besloten de relatie te beëindigen. Zij woont al sinds enige jaren in Gouda en wil ook in de regio blijven wonen. Zij heeft hier haar sociale netwerk en haar werk, de kinderen gaan ook in Gouda naar school. Er is dus sprake van regiobinding. Wij hebben voor Femke de woonurgentie aangevraagd.

In veel gevallen van een relatiebreuk worden woonurgenties niet snel afgegeven, dit heeft te maken met het feit dat een echtscheiding vaak een bewuste keuze is en volgens de toetsingscommissie er eerst zelf gezocht moet worden naar een oplossing. In het geval van Femke was dit echter uitgesloten. De relatie met haar ex-partner was dermate verslechterd dat de spanningen binnenshuis snel konden oplopen. De sfeer in het huis is onhoudbaar en onwenselijk, Femke kan niet langer met haar kinderen blijven inwonen, zij moet de woning per direct verlaten.

Een letterlijke passage uit de aanvraag luidt als volgt,
”Cliënt ervaart een relatiebreuk met haar partner. Zij woont tot op heden in de echtelijke woning, de situatie thuis is zoals cliënt dat zelf benoemd ‘penibel’ en de spanningen lopen snel op. Cliënt zelf in het algemeen, maar haar kinderen in het bijzonder zijn blootgesteld aan dagelijkse spanningen en verbaal geweld over en weer. Cliënt dreigt dakloos te raken indien zij niet passende woonruimte krijgt aangeboden. Hierdoor heeft cliënt een acuut woonprobleem.”

Wij hebben derhalve een beroep gedaan op de hardheidsclausule van de gemeente Gouda,
”Het is voor de cliënt belangrijk om stabiele huisvesting te hebben zodat zij mee kan blijven doen in de maatschappij. Ik beroep mij op de hardheidsclausule zoals beschreven in de Huisvestingsverordening van de gemeente. Ingevolge artikel 33 van de Verordening (de hardheidsclausule) mag de toetsingscommissie in gevallen, waarin de toepassing van de Verordening naar haar oordeel tot een bijzondere hardheid leidt, ten gunste van de aanvrager gemotiveerd afwijken van de Verordening. Het dakloos raken van cliënt zou betekenen dat zij zal uitglijden binnen de maatschappij.”

Op woensdag 25 september 2019 kregen wij bericht van de regionale toetsingscommissie van de gemeente Gouda. De spoedaanvraag voor een sociale woonurgentie is positief beoordeeld en de urgentie is toegekend. De voorrangsverklaring is geïnstalleerd op haar Woningnet-account en Femke mag met spoed opzoek naar een nieuwe woning. Femke is actief aan het reageren op woningen en zal na de verhuizing ook psychologische ondersteuning zoeken bij een specialist. Ik zal vanwege de privacy van Femke haar achternaam niet delen. Ik zal de toekenningsbrief van de Gemeente Gouda geanonimiseerd delen.

Fadoua moet het huis uit, wij lossen het op!

In de praktijk maken wij steeds vaker mee dat woningcorporaties bemiddelen bij het aanbieden van woningen. Dit betekent dat zij na het ontvangen van onze aanvraag ervoor kiezen om éénmalig een woning aan te bieden onder voorwaarde dat wij de aanvraag intrekken. Wij gaan hier natuurlijk altijd mee akkoord: zo hebben wij ook Fadoua geholpen. Fadoua is van Marokkaanse afkomst en zij heeft geen kinderen. Zij heeft een vechtscheiding achter de rug en na jaren van verbaal- en fysiek geweld van haar partner heeft zij besloten te scheiden. Dit viel niet in goede aarde bij haar familie en daardoor is het contact verbroken. Fadoua heeft een baan, heeft geen schulden en is hard op zoek naar een woning, maar helaas zonder succes. Fadoua heeft een psycholoog en bouwt haar eigen leven op. Fadoua gaat op zoek naar kamers en huurt uiteindelijk een kamer bij Elizabeth, die aardig op leeftijd is en graag een huisgenoot heeft. Fadoua woont hier twee jaren in de zolderkamer, bouwt een band op met Elizabeth en zoekt in de tussentijd een woning. De kinderen van Elizabeth komen nauwelijks langs als het snel achteruit gaat met Elizabeth. Fadoua zorgt in deze dagen voor haar. Elizabeth komt te overlijden. Zij is de hoofdhuurder en Fadoua moet eruit. Fadoua heeft woonurgentie aangevraagd, maar deze is afgewezen. Ons is gevraagd om bezwaar te maken en een voorlopige voorziening aan te vragen voor Fadoua, want zij wil niet opnieuw dakloos raken.

Wij hebben de zaak voorgelegd aan onze in-house advocaat. Deze heeft bezwaar tegen de beslissing van de toetsingscommissie gemaakt en een kopie hiervan naar de woningbouwcorporatie verzonden. Wij hebben verzocht om de woning niet direct te ontruimen en de bezwaarprocedure af te wachten. Fadoua is een cliënt die te beschrijven is als kwetsbaar: zij heeft een diagnose voor PTSS en zal, indien zij dakloos zal raken, uitglijden in de maatschappij. Op dit moment heeft Fadoua stabiliteit en dat is wat zij nodig heeft. Fadoua heeft geen schulden, gebruikt geen middelen en is in staat om voor zichzelf te zorgen. Wij hebben de woningbouwcorporatie verzocht om een oplossing te bieden, al is deze tijdelijk. Wij hebben aangegeven dat de  cliënt bereid is om een woning te accepteren indien deze haar aangeboden zal worden. Wij hebben gesproken over de financiën en hebben een medische verklaring van de behandelaar van Fadoua verzonden op 27 augustus 2019. Wij hebben Fadoua gevraagd om te blijven reageren op woningen.

Op maandag 2 september kregen wij een telefoon van Stadlander, de woningbouwcorporatie waar Elizabeth van huurde. Zij willen Fadoua de woning waar ze op heeft gereageerd aanbieden. Hiervoor hebben ze haar uitgenodigd voor een kennismaking. Wij hebben Fadoua opgebeld om dit nieuws mede te delen. Ze kreeg eindelijk een eigen woning, een veilige plaats om te blijven werken aan haarzelf. Fadoua ging akkoord.

Fadoua heeft inmiddels de woning aangenomen en wij hebben de bezwaarprocedure laten vallen. Ik zal vanwege de privacy van Fadoua haar achternaam niet delen. Ik zal de mail van Stadlander geanonimiseerd delen.

Nicolas moet een rolstoel, krijgt hij urgentie?

Nicolas is een aantal jaar geleden geïmmigreerd uit België. Hij heeft daar gewerkt in de bouw en heeft voor zijn werk de keuze gemaakt om te verhuizen naar Waddinxveen. Hij heeft hier ook zijn partner leren kennen en woont samen in het huis van zijn partner. De woning zit op de eerste verdieping van een portiekflat en heeft geen lift. Dit was voor het stel geen moeite en samen bewoonden Nicolas en zijn partner de woning. Het stel heeft een notarieel samenlevingscontract ondertekend en wonen ruim drie jaar samen als de problemen beginnen. Nicolas heeft acute rugpijn; hij kan hierdoor steeds minder werken en is uiteindelijk afgekeurd omdat hij steeds minder mobiel is geworden. Er volgen vele therapieën, de fysiotherapeut, ziekenhuizen en behandelingen maken het hem niet makkelijker. De arts adviseert Nicolas om geopereerd te worden, want dat zal de pijnen wegnemen, maar betekent voor Nicolas dat hij langdurig in een rolstoel zal belanden. Nicolas staat voor een dilemma: gaat hij voor de pijnen of voor een rolstoel? Wat moet hij met de trappen in zijn flat? Hij heeft ons opgebeld en vlak voor zijn operatiedatum kregen wij het verzoek om urgentie aan te vragen voor een gelijkvloerse woning in een flat met een lift dat rolstoelvriendelijk was. We namen de opdracht aan.

Nicolas stond niet op het huurcontract en dat betekent dat hij geen woning achterlaat bij het aanvragen van urgentie. Wij hebben allereerst moeten aantonen dat Nicolas samenwoont en daar hebben wij het over gehad in onze aanvraag. Wij hebben ook aangegeven dat ten tijde van het intrekken Nicolas geen rugklachten had. Hij werkte en was mobiel en in staat om te functioneren binnen de woning. De rugklachten begonnen op het werk van Nicolas, hij sliep slecht en had continu pijn in zijn onderrug. Hij is afgekeurd en krijgt een ziektewet uitkering. Hij werd in steeds meer primaire zaken, zoals douchen en aankleden afhankelijk van de hulp dat hij krijgt van zijn partner. De artsen hebben Nicolas aangeboden om te opereren, maar wel met het gevolg dat hij langdurig in een rolstoel zal belanden. Dit betekent voor Nicolas dat hij opgesloten zal zitten in de woning, de deuren zijn te smal en de badkamer is te klein. Hij zal overal bij geholpen moeten worden.

Wij hebben de documenten verzameld en een medisch rapport opgevraagd bij de behandelend specialist van Nicolas. Hij heeft zijn problemen en belemmeringen beschreven en heeft aangegeven dat hij niet volledig afhankelijk wil raken van hulp en dat zijn levenskwaliteit drastisch zal verminderen in deze woning. Nicolas heeft zich altijd als een goede huurder gedragen en heeft aangegeven een woning te willen waar hij met zijn rolstoel in kan functioneren. Wij hebben de juridische onderbouwing bijgevoegd en hebben ook de financiën van Nicolas inzichtelijk gemaakt. Nicolas heeft vanwege zijn ziektewetuitkering een inkomstenterugval ten opzichte van de periode dat hij wel werkte en heeft daarom schulden opgebouwd. Deze schulden hebben wij in kaart gebracht en betalingsregelingen aangevraagd. Nicolas heeft aangetoond dat hij de woning kan betalen.

De aanvraag is verzonden naar de cliën. Hij zou deze in persoon afgeven bij Woonpartners Midden Holland. Dit is de woningbouwvereniging die de aanvraag zal voorleggen aan de toetsingscommissie. Wij kregen een telefoontje van de partner van Nicolas: ze was aan de balie geweest en de medewerker had aangegeven dat Nicolas weinig kans maakt. Hij had beter een particuliere woning kunnen zoeken, of in België zijn kansen proberen. Nicolas was teleurgesteld en belde ons op. Wij schrokken van dit verhaal en hebben direct gebeld met Woonpartners Midden-Holland. Wij hebben gesproken met de klantmanager en aangegeven dat wij de aanvraag willen doorzetten. Wij vroegen om een gemotiveerde uitspraak van de toetsingscommissie en hebben de aanvraag, na aandringen, aangeleverd.

Op maandagmorgen 26 augustus 2019 kreeg ik het telefoontje van de toetsingscommissie: de urgentie is toegekend. Nicolas heeft woonurgentie gekregen op basis van medische gronden. Onze aanvraag, ook al was deze door het aandringen van onze juristen bij de woningbouwvereniging, had succes. De medische noodzaak was aantoonbaar en het dossier volledig. De snelheid van de beslissing heeft ons ook verbaasd. Nicolas kan nu, na de operatie in ieder geval gerust revalideren en mobiel blijven in zijn woning. Ik zal vanwege de privacy van Nicolas zijn achternaam niet delen. Ik zal de woonurgentie, zoals geïnstalleerd op Woningnet, delen.

Een nieuwe (officiële) start voor Suzan

Suzan woont al sinds enkele jaren in Nederland, in haar thuisland was de situatie instabiel. Zij is met een toeristenvisum naar Nederland gereisd en is daarna gebleven. Ze is geen vluchteling. Zij heeft hier een bestaan geprobeerd op te bouwen zonder een geldig verblijfsdocument. Ze heeft sinds haar komst in Nederland altijd gewerkt bij tijdelijke werkgevers en huurde een zolderkamer bij een bejaard stel. Suzan heeft de Nederlandse taal geleerd en heeft zich aangepast aan de normen in Nederland.

Suzan gedraagt zich als een voorbeeldige burger, zij leert een uit Bulgarije afkomstige man kennen en trouwt deze. Suzan krijgt hierdoor haar verblijfsrecht, alleen willen de verhuurders van Suzan geen koppel, ze vinden het te druk in huis en hebben haar verzocht de woning te verlaten. Als blijkt dat Suzan in verwachting is, lopen de spanningen in het huis op. Ze dreigt door haar verhuurders op straat gezet te worden, ze heeft geen officieel huurcontract en zal de woning dus moeten verlaten.

Suzan is, ondanks dat ze hier al enkele jaren verblijft, afhankelijk van de Immigratie en Naturalisatiedienst. Ze mag niet dakloos raken: daarmee zou ze haar verblijfsrecht verliezen. Hierop nemen haar partner en Suzan contact met ons op.

Wij hebben het dossier aangenomen met onze twijfels. Suzan had kunnen weten dat ze in moeilijkheden kon raken. Ze is zwanger geraakt en heeft geen rekening gehouden met het feit dat ze dakloos zou kunnen raken. De verhuurders hebben haar nooit een huurovereenkomst aangeboden. Hier had Suzan ook rekening mee moeten houden.

De aanvraag hebben wij toch gedaan. Wij hebben hier uitleg gegeven over de situatie en het feit dat Suzan haar eerste stappen in de Nederlandse maatschappij zal zetten. Als zij nu dakloos raakt, zal ze uitglijden in de maatschappij. Wij hebben in de aanvraag aangegeven dat dit niet de bedoeling kan zijn samen met een beroep op de hardheidsclausule en natuurlijk de persoonlijke omstandigheden van Suzan. Zij werkt, draagt bij aan de maatschappij en is een moeder in verwachting. Een moeder met een kind op komst, mag niet dakloos raken. De gemeente heeft positieve verplichtingen jegens de cliënt en die moet haar voorzien in een passende woonruimte. Wij hebben de aanvraag daarom ook zo verzonden.

De woonurgentie is aan Suzan toegekend. Zij krijgt éénmaal een aanbod voor een woning in de gemeente Heemskerk. De woningbouwvereniging zal haar binnen vier weken bellen met een aanbod. Wij hebben dit nieuws met haar gedeeld. In tranen heeft Suzan ons bedankt. Wij hebben uit privacyoverwegingen de toekenning geanonimiseerd en de achternaam van Suzan niet vermeld.