Artikelen

Beroep op hardheidsclausule voor Jayla

Wat wij dagelijks meemaken in de praktijk is dat telefonistes of baliemedewerkers van gemeenten of woningbouwverenigingen mijn cliënten vooraf hebben afgeraden een aanvraag te doen voor een voorrangsverklaring. ‘U maakt toch geen kans’, ‘uw aanvraag zal afgewezen worden’ of ‘het is zonde van uw geld’. Wij hebben menigmaal meegemaakt dat cliënten zich tot ons wenden die soms wel één jaar aan het zoeken zijn en nog steeds geen woning hebben kunnen vinden. Zij hebben ook geen urgentie aangevraagd en logeren bij familieleden en vrienden. Dit terwijl ze in mijn optiek wel redelijke kansen maken bij het aanvragen van een voorrangsverklaring. De casus van Jayla is hier een voorbeeld van.

Jayla is op een jonge leeftijd zwanger geraakt van haar zoon, ze is gaan samenwonen met haar toenmalige vriend en hieruit hebben zij een huwelijk opgebouwd. In dit huwelijk hebben zij gewoond in een koophuis die op beiden namen stond. Jayla was voornamelijk huisvrouw en werkte parttime bij een plaatselijke bakkerij. Haar (inmiddels) ex-partner heeft een functie binnen de Belastingdienst. De hypotheek is hoog, maar dat kunnen zij met hun financiën wel aan. Het gaat na een aantal jaar niet goed meer met het huwelijk: de partners hebben vaak ruzie en de spanningen lopen op. Ondanks inzet van familie, een relatietherapeut en de beide echtelieden gaat het niet beter tussen de partners. Jayla merkt ook dat haar partner middelen gebruikt en ziet hem steeds verder uitglijden. Ze besluit om weg te gaan bij hem.

Jayla verlaat de woning, op zoek naar een oplossing. Jayla woont gedurende deze periode bij haar vriendin; ze is daar van harte welkom. In de tussentijd bezoekt Jayla het inloopspreekuur voor sociaal wonen bij de woningbouwvereniging en belt met de gemeente. Ze krijgt keer op keer te horen dat ze geen recht heeft op woonurgentie, haar ex-partner kan het kind toch opvangen? Of waarom huurt Jayla geen kamer? Allerlei argumenten om de aanvraag niet in behandeling te nemen. Jayla legt zich erbij neer en blijft zoeken naar een woning.

In deze periode gaat het slecht tussen de relatie met Jayla en haar ex-partner. Ze zijn gescheiden, de woning heeft hij opgeëist en de hypotheekstukken zijn in orde gemaakt. Jayla is weliswaar gevrijwaard, maar heeft nog steeds geen woning. Jayla heeft geprobeerd om de woning op te eisen, maar met haar inkomen was dat onbegonnen werk. Inmiddels had haar ex-partner een nieuwe relatie, die explosief was. Hij glijdt steeds meer uit en Jayla herkent hem niet meer. In ons intake geeft Jayla ook duidelijk aan dat haar zoon niet naar zijn vader mag. De sfeer in dat huis kan niet goed zijn voor een minderjarig kind. Wij besluiten om Jayla te helpen.

Wij hebben allereerst contact opgenomen met het Vierde Huis. Hier hebben wij de situatie uitgelegd en verteld dat de cliënt meerdere malen mondeling is gedemotiveerd. Wij kregen het advies om alsnog een aanvraag te doen. Wij hebben de financiën van Jayla in kaart gebracht en het ouderschapsplan, echtscheidingsconvenant en medische rapportages opgevraagd. Wij hebben het dossier opgesteld en de aanvraag gedaan bij het Vierde Huis. Wij hebben in onze aanvraag aangegeven dat wij ons beroepen op de hardheidsclausule, zoals beschreven in de huisvestingsverordening van de gemeente Utrecht. De hardheidsclausule is een mogelijkheid van een overheidsorgaan om van (dwingende) wetgeving af te wijken als het gevolg van toepassing van die regeling tot een onvoorzien en onredelijk benadelend gevolg zou leiden voor de betreffende burger. De situatie van Jayla was onzes inziens urgent genoeg om een beroep te kunnen doen op de hardheidsclausule.

Onze aanvraag is met succes geweest: de urgentie is toegekend! Nu heeft de cliënt inmiddels een woning, waar ze samen met haar zoon een stabiel en onafhankelijk bestaan heeft. Ik zal wegens de privacy van Jayla haar achternaam niet delen. Wij hebben de toekenningsbrief moeten verwijderen van de blog omdat wij geen toestemming kregen om de brief te delen.

Olivier gaat scheiden, wat nu?

De casus van de heer Olivier was voor ons als één van velen. De heer Olivier is zeven jaar geleden vanuit Duitsland komen inwonen bij zijn vriendin. Ze zijn gelukkig gehuwd en bewoonden samen de woning dat zij al had gekocht voordat ze ging trouwen met mijn cliënt. Het huwelijk liep stuk. De heer Olivier heeft in al deze jaren niet stilgestaan om ook hypotheekhouder te worden en was na dus na de relatiebreuk ook de partij die de woning moest verlaten. Waar moet hij heen?

Olivier werkt als zelfstandige in de creatieve sector, maar verdient niet genoeg om een particuliere woning te kunnen huren. Hij heeft wel een hypotheek aangevraagd, maar ook daarvoor kwam hij niet in aanmerking. Cliënt heeft één minderjarig inwonend kind vanuit zijn vorige relatie en wil samen met hem een sociale huurwoning. De woningbouwvereniging en de gemeente konden niets voor hem betekenen: hij moest zich aanmelden en – net als iedereen – wachten totdat hij een woning zou krijgen. Cliënt had daar echter de tijd niet voor. Zijn inmiddels ex-partner wil hem de woning uit hebben en hij ervaart iedere dag veel druk om zo spoedig mogelijk een alternatief te vinden. In ons intakegesprek zei cliënt ook duidelijk ‘ik kan wel in mijn auto slapen, maar mijn kleine heeft stabiliteit nodig’. De spanningen liepen thuis op, zodanig dat er niet alleen verbaal- maar ook fysiek geweld was vanuit zijn ex-partner. De emoties liepen op. Wij hebben besloten cliënt te helpen, want dit kon zo niet langer.

Cliënt heeft geen schulden, maar wel inkomen en is actief op zoek geweest naar woningen. Wij konden dit aantonen door zijn inschrijfnummer en de geschiedenis van reacties op woningen te tonen. Hiernaast is er een minderjarig kind en daarvan hebben wij een verklaring opgevraagd bij de leraar en een werkgeversverklaring voor de heer Olivier. Hij had namelijk economische en maatschappelijke binding met de regio. Wij hebben een financieel plan gemaakt, dossier opgesteld en de stukken verzameld. Wij hebben de aanvraag verzonden en drie weken later kregen wij een brief. De urgentie was toegekend!

Nu woont de heer Olivier samen met zijn zoon in een sociale huurwoning. Hier vandaan bouwt hij een nieuw bestaan op voor zichzelf. Alweer samenwonen? Alleen als hij ook mede- eigenaar of huurder mag zijn van de woning. Ik zal wegens de privacy van Olivier zijn achternaam niet delen.

Het verhaal van Nihal, zij kreeg urgentie

Het was een regenachtige dag. Op kantoor waren wij pas aan het opstarten en aan de deur stond een mevrouw. Ze kwam binnen, was radeloos en vroeg of ze met een adviseur kon spreken. Ze woonde in een woning die veel te duur voor haar was, haar partner had haar verlaten en ze kon de kosten niet meer voldoen. Ten einde raad kwam ze bij ons. Wat konden wij voor haar betekenen?

Ik zou graag meer over haar vertellen. Nihal is een Turkse mevrouw van rond de dertig, ze is jong getrouwd en heeft twee prachtige kinderen. Ze heeft een slecht huwelijk achter de rug: jaren van geweld en eenzaamheid hebben haar emotioneel afgezwakt. Ze wist niet hoe ze een urgentie moest aanvragen. Sterker nog, een simpele brief schrijven had ze al de kracht niet meer voor. Ze kwam bij ons op kantoor met een verhaal en wij hebben direct ingegrepen. Is Nihal veilig? Wij hebben de wijkagent ingeschakeld en hebben meteen het SUWR in Rotterdam gebeld (zij gaan over de urgentie aanvragen in Rotterdam en omstreken). We hebben samen met Nihal haar verhaal op papier gezet, zijn gedoken in haar financiën en hebben een overzicht gemaakt. Nihal leeft van een bijstandsuitkering, ze heeft twee kinderen en – gelukkig – nog geen schulden, maar na het vertrek van haar ex-man kan ze de huur niet meer opbrengen. Het huis is prachtig, maar de kosten zijn te hoog. De woning kan wel een villa genoemd worden: haar keuken was zo groot als ons kantoor. De huur was te hoog en op zoek naar een baan ging niet zo snel.

Wij hebben de aanvraag ingediend vanaf het online portaal van het SUWR. Wij zagen de kansen liggen voor Nihal, maar toch was het ook voor mij spannend, want Nihal was één van mijn eerste cliënten. Ik wou Nihal graag helpen, niet alleen omdat ze een hele aardige en leuke vrouw was, maar omdat ik niet wou dat ze in schulden terechtkwam. De urgentiecommissie liet niet lang op zich wachten: we kregen al snel een mail met een goedkeuring. Nihal kreeg een voorrangsverklaring!

Nu heeft Nihal een woning die ze kan betalen: een sociale huurwoning waar zij samen met haar kinderen kan wonen. Ze solliciteert hard naar een baan. Nihal heeft haar eigen paleisje. Ik zal wegens de privacy van Nihal haar achternaam niet delen.