Psychische mishandeling is ook een reden voor een urgentie.

Het verhaal van Lisa (naam gefingeerd vanwege privacyoverwegingen), een jonge vrouw die opgroeide in een kansarmgezin, heeft een leven vol uitdagingen gekend in het verscheurde gezin waarin zij is opgegroeid. De liefde was schaars in haar jeugd, en ze had geen familie om op terug te vallen. Toch probeerde ze een nieuw leven op te bouwen door samen te gaan wonen met haar partner Patrick, die tien jaar ouder was en een baan had en een eigen woning. Lisa zag haar kans schoon om het ouderlijk huis te verlaten voor een ‘beter leven’, maar al snel ontdekte Lisa dat haar nieuwe thuis een nachtmerrie was geworden.

Het huis waarin Lisa en Patrick samenwoonden, werd overspoeld door spullen. Patrick gooide nooit iets weg en hechtte enorm aan zijn bezittingen. Hierdoor was er bijna geen ruimte meer om te wonen, laat staan om te ademen. De wrijving tussen Lisa en Patrick nam toe, maar Patrick was een dominante en controlerende partner. De ruzies werden intens en leidden tot verbaal geweld, passief-agressief gedrag en psychische mishandeling.

Psychologisch gezien bevond Lisa zich in een benarde positie. Het verbaal geweld van Patrick, zijn dreigende houding en zijn neiging om dagenlang boos te blijven, hadden een verwoestend effect op Lisa en hun 7-jarige dochter. De situatie was onhoudbaar geworden, maar Lisa voelde zich gevangen.

Lisa durfde te spreken van verbaal geweld, passief-agressief gedrag en psychische mishandeling. Deze termen uit de psychologie beschrijven de emotionele en mentale impact die zij dagelijks ervoer. Het voelde als een gevangenis waaruit ontsnappen onmogelijk leek.
 

Lisa’s eigen poging

Lisa besloot om hulp te zoeken en diende een aanvraag in voor urgentie bij de gemeente Rotterdam. Ze hoopte op een veilige haven waar ze en haar dochter konden ontsnappen aan de verstikkende atmosfeer van het huis. Echter, haar aanvraag werd afgewezen omdat haar situatie volgens de gemeente niet urgent genoeg was. Ze werd geacht een dak boven haar hoofd te hebben, zelf verantwoordelijk te zijn voor haar inboedel en er was geen sprake van officiële mishandeling. Ook adviseerde de consulent van de gemeente haar om hier niet al te veel op in te gaan, omdat de gemeente een melding kan doen bij Veilig Thuis en dat zou kunnen betekenen dat het kind uit huis geplaatst zal worden. Daar was Lisa onwijs van geschrokken.

Gedesillusioneerd en met de moed verloren, wendde Lisa zich tot MijnUrgentie voor hulp. Hier ontmoette ze Benjamin Jozef Aras, een jurist die vastbesloten was om haar zaak recht te zetten. Benjamin nam het dossier van Lisa aan en diende een nieuwe aanvraag in, ondersteund door een verklaring van de huisarts, waaruit bleek dat Lisa en haar dochter ernstig leden onder de mentale druk van Patrick.
 

Onze gecorrigeerde aanvraag

Om de zaak nog sterker te maken, verwees Benjamin naar recente jurisprudentie en voegde hij foto’s toe van de erbarmelijke woonsituatie. Hij verzamelde ook getuigenverklaringen van buren die de frequente schreeuwpartijen in het huis bevestigden en bevestigden dat de stem duidelijk van Patrick was. Ze beschreven hoe Lisa regelmatig het huis ontvluchtte, zelfs ‘s nachts, om haar dochter een moment van rust te gunnen.

Om het plaatje compleet te maken, voegde de zus van Lisa een verklaring toe waarin ze uitlegde dat Lisa nergens terecht kon bij familie. Het werd steeds duidelijker dat Lisa en haar dochter in een gevaarlijke en onhoudbare situatie verkeerden.

De nieuwe aanvraag werd echter opnieuw afgewezen door de Stichting Urgentiebepaling Woningzoekenden Rotterdam (SUWR). Onverzettelijk en vastberaden liet Benjamin het hier niet bij zitten. Hij stelde een bezwaarschrift op en dreigde een kort geding aan te spannen om de schrijnende situatie onder de aandacht te brengen.
 

Kortgeding en toekenning

Terwijl de dreiging van een rechtszaak naderde, escaleerde de situatie in het huis. De schreeuwpartijen van Patrick namen toe en de druk op Lisa en haar dochter werd ondraaglijk. De wijkagent werd ingeschakeld en maakte een melding in het systeem, wat het dossier van Lisa verder versterkte.

Uiteindelijk besloot Benjamin een melding te maken bij de Wethouder Wonen van de Gemeente Rotterdam en dreigde hij de zaak in de publiciteit te brengen. Waar was een urgentieverklaring voor als we de meest kwetsbaren niet konden helpen?

Het onverwachte gebeurde. Vlak voor de behandeling van het bezwaarschrift paste de gemeente Rotterdam haar beslissing aan en kende ze de urgentie toe aan Lisa. Na maanden van strijd en angst kreeg Lisa eindelijk de kans op een nieuw begin, een veilige plek voor haarzelf en haar dochter.
 

Schakel de hulp van mijnUrgentie in

Dit verhaal illustreert niet alleen de kracht van doorzettingsvermogen, maar ook het belang van organisaties zoals MijnUrgentie. Ze bieden hoop en ondersteuning aan mensen die anders verloren zouden zijn in een onrechtvaardig systeem. Lisa’s strijd is nog niet voorbij, maar met de urgentie heeft ze nu een kans om haar leven te herbouwen en een betere toekomst te creëren voor zichzelf en haar dochter. Herkent u zich in het verhaal van Lisa? Vraag dan een urgentieverklaring aan via mijnUrgentie en laat ons u helpen naar een stabiele, en veilige, woonomgeving.
 
Procesjurist:
Benjamin Jozef Aras
Jurist bij MijnUrgentie